Agama Żaglowa

Opis z terrarium.com.pl Jeszcze nie mam żadnego doświadczenia z tymi jaszczurkiami, ale coś planuje je hodować

  

Agama żaglowa (Hydrosaurus amboinensis Schlosser, 1768)

Wielkość
Są stosunkowo dużymi jaszczurkami oraz największymi z agam. Maksymalną długość około 100 cm choć zdarzają się przypadki kiedy samce dorastały nawet do 120 cm. Samice zwykle mniejsze dorastają 90 cm i są o wiele drobniejsze od samców. Ogon stanowi około 65% całkowitej długości zwierzęcia. Podane powyżej rozmiary agamy osiągają po około 4 latach od wyklucia, przy czym dojrzałość płciową uzyskują po około 2-3 latach od wyklucia. Zaraz po wykluciu młode agamy mierzą około 15 cm.

Długość życia
Dożywają zwykle 15-20 lat, a przy dobrej opiece nawet do 25 lat.

Wygląd
Krzepkie, smukłe, bocznie spłaszczone ciało. Ubarwienie u dorosłych samic szare, ciemne zielone z elementami żółtego i czarnego, samce czarne czasami również występuje żółta pigmentacja. Mają małą głowę z długim pyskiem i owalnymi nozdrzami blisko czubka pyska, oczy względnie duże, o brązowych tęczówkach. Jaszczurki obu płci mają na grzbiecie kolczasty grzebień, biegnący od głowy do nasady ogona, u samca znaczne mocniej wykształcony. Cechą charakterystyczną tych agam jest mocno wykształcony „żagiel” znajdujący się w górnej części nasady ogona, który jest bocznie spłaszczony. Kończyny dobrze rozwinięte, z ostrymi pazurami na wszystkich palcach (po pięć na kończynie). Dodatkowo na palcach tylnych łap występują przedłużone łuski umiejscowione prostopadle do palców, które rzekomo wspólnie z ogonem mogą pozwolić jaszczurce na krótki bieg po wodzie. Język jaszczurki jest lepki, co pomaga w łapaniu i utrzymywaniu zdobyczy. Zęby są małe i zaostrzone.

Występowanie
Naturalnym środowiskiem występowania Hydrosaurus amboinensis są wschodnia Indonezja (włączając wyspy Halmahera i Ternate), Nowa Gwinea oraz Filipiny

Cechy szczególne
Agamy żaglowe są doskonałymi pływakami, kiedy znajdą się w wodzie automatycznie składają kończyny wzdłuż ciała, machają na boki swym spłaszczonym ogonem, a żagiel u nasady ogona działa jak ster pozwalając na bardzo dokładne osiągnięcie zamierzonego przez jaszczurkę kierunku. Nie polecałbym ich jako jaszczurek dla początkujących terrarystów, ze względu na dosyć długi okres aklimatyzacji maluchów mogące trwać nawet do 6 miesięcy. Maluchy są również bardzo nieufne i mogą wystąpić problemy z przyjmowaniem pokarmu, ponadto nadmierne zaglądanie do malucha może się zakończyć paniczną ucieczką, co w końcowym efekcie może prowadzić do mechanicznych uszkodzeń pyska.

Aktywność
Dzień.

Biotop
Jako jaszczurki nadrzewne zdecydowaną większość czasu spędzają na konarach drzew, wyszukując konary znajdujące się bezpośrednio nad zbiornikami wodnymi skąd w razie zagrożeni skaczą bezpośrednio do wody. W naturze agamy żaglowe tworzą grupy, w skład których wchodzi jeden dominujący samiec i kilka dorosłych samic. Młode prowadzą samotniczy tryb życia.

Terrarium
Terrarium dla tych jaszczurek powinno mieć dużą przestrzeń wewnętrzną. Ze względu na prowadzony tryb życia w środowisku naturalnym, powinno być one wyposażone w duża ilość konarów umożliwiające wspinaczkę. Jaszczurka będzie na nich spędzać większość czasu wylegując się w ciągu dnia. Bezpośrednio pod gałęziami konieczny jest spory zbiornik z wodą do którego jaszczury będą skakać (ew. spadać obracając się bezpośrednio z gałęzi) w sytuacji kiedy zostaną spłoszone. W większości przypadków swoje potrzeby będą również załatwiać do tego basenu więc warto ułatwić sobie życie i zastosować korek spustowy lub filtr kubełkowy w celu łatwego wymienienia wody. Basen powinien mieć odpowiednią powierzchnię aby jaszczura mogła się spokojnie w zbiorniku zanurzyć i odpoczywać. Jako podłoże najlepiej stosować, torf lub torf wymieszany z piaskiem.

Wielkość terrarium
Młodym jaszczurkom wystarczają odpowiednio urządzone, małe akwa - terraria, z których jaszczurka jednak szybko wyrośnie i stanie się dla niej zbyt małe. Należy pamiętać również o tym aby nie przełożyć zbyt małej jaszczurki do zbyt dużego terrarium, ponieważ mogą się pojawić problemy z przyjmowaniem pokarmu przez malucha. Minimalne wymiary terrarium dla dorosłej pary powinno mieć wymiary 150x100x200.

Oświetlenie
Stosujemy 12 godzinny cykl oświetlania dobowego. Można zastosować różne emitery ciepła, ważne aby osiągnąć zamierzone temperatury. Niezbędny jest również promiennik UVB umożliwiający jaszczurce możliwość absorpcji witaminy D3. Sprzęt grzewczy powinien być koniecznie odpowiednio zabezpieczony aby uniemożliwić jaszczurce poparzenie się.

Temperatura
Od 27 do 30°C, a pod promiennikiem ciepła temperatura może dochodzić nawet do 33°C, nocą powinna oscylować w okolicach 24°C.

Wilgotność
Powinna się utrzymywać na poziomie 70% w ciągu dnia, nawet do 85% nocą. Zapewniamy ją zraszając codziennie terrarium wodą, oraz umieszczając część naziemnego elementu grzejnego pod zbiornikiem z wodą.

Żywienie
Tak naprawdę nie do końca wiadomo czym żywią się te jaszczurki w naturalnym środowisku. W hodowli chętnie przyjmują owady: świerszcze, karaczany, szarańcze, czy też dżdżownicę, oseski mysie, czy nawet dorosłe myszy. Powinno się również podawać mieszankę owoców oraz warzyw takich jak groch, cukinia, fasola szparagowa, marchew, a z owoców mandarynki, winogrona, banany, kiwi, papaja oraz mango. U młodych osobników mieszanka owocowo – warzywna powinna stanowić około 20% diety, natomiast u dorosłych nawet do 50% diety. Młode jaszczurki powinno się karmić codziennie natomiast dorosłe co 3-4 dni.

Rozpoznawanie płci
U młodych agam rozróżnienie płci może sprawiać poważne kłopoty, ale u osobników ok. 6 miesięcznych różnorodne ubarwienie oraz różnice w wyglądzie stają się podstawą do rozróżnienia płci.


Rozmnażanie

Rozmnażanie tego gatunku nie należy do najłatwiejszych. Do kopulacji należy wybrać osobniki zdrowe, co najmniej trzyletnie od długości ciała nie mniejszej niż 70 cm. W naturze okres godowy trwa do stycznia do lutego. Samica składa jaja (5-12) najczęściej do 80 dni po zaobserwowanych kopulacjach. W tym celu należy przygotować jej pojemnik głębokości około 20-30 cm do którego wkładamy wilgotne podłoże, najlepiej torf wymieszany z piaskiem. Jaja umieszczamy w inkubatorze i inkubujemy je w temperaturze 28,5-29°C utrzymując przy tym wilgotność na poziomie 85%. Młode klują się po około 90 dniach inkubacji. W warunkach hodowlanych przy sporej dostępności pokarmu i odpowiednich warunkach samica może składać jaja nawet trzy razy w roku, w środowisku naturalnym zazwyczaj raz w roku.

Dodatkowe informacje
W żadnym wypadku nie należy trzymać w jednym terrarium dwóch samców, gdyż u tych jaszczurek dosyć mocno rozbudowany jest instynkt terytorialny i może to doprowadzić do ostrych walk tych osobników o dominację, co w efekcie końcowym może prowadzić nawet do okaleczenia osobników. Wbrew swoim rozmiarom są to jaszczurki bardzo szybkie i energiczne, a biorąc pod uwagę ich znaczną płochliwość (szczególnie u osobników młodych) trzeba zachować należytą ostrożność aby taki osobnik nie uciekł. Zestresowane potrafią bez wahania ugryźć opiekuna, a swoimi długimi i ostrymi pazurami potrafią dokonać sporego spustoszenia na naszej skórze. Niestety jak większość agam mają tendencje do ocierania sobie pyska na szybach, których nie zauważają. Może to doprowadzić do poważnych uszkodzeń mechanicznych pyska. Tak naprawdę chyba nikt nie jest w stanie powiedzieć czym to jest spowodowane. W wypadku takich czy innych zranień agamę należy zabrać do weterynarza.

Opracowanie
Opracował Przemysław Zieliński 'keme' na podstawie własnych doświadczeń oraz poniższej literatury: F. Henkel, W. Schmidt (1997) Agamen im Terrarium 

Agama Błotna

• Gromada: Reptilia - gady 
• Podgromada: Lepidosauria - lepidozaury 
• Rząd: Squamata - łuskonośne 
• Podrząd: Sauria - jaszczurki 
• Infrarząd: Iguania 
• Rodzina: Agamidae - agamy 
• Podrodzina: Amphibolurinae 
• Rodzaj: Physignathus 
• Gatunek: Physignathus cocincinus- agama błotna 


Do rodzaju Physignathus należy jeszcze jeden gatunek: Physignathus lesueurii, zamieszkujący obszar wschodniej Australii. 

Ojczyzną agamy błotnej jest południowo- wschodnia Azja. Te nadrzewne jaszczurki występują w tropikalnym lesie deszczowym, zwykle w pobliżu rzek. Na wolności osiągają długość nawet jednego metra. W niewoli wyrośnięte samce raczej nie przekraczają 80, a samice 60-70cm, z czego jednak tylko 20-25cm przypada na głowę wraz z tułowiem. Długi bocznie spłaszczony ogon stanowi ok. 2/3 długości ciała. Od szyi poprzez tułów i ogon biegnie grzebień, który jest znacznie pokaźniejszy u samców. Ciało pokryte jest drobnymi łuskami. Jaszczurka jest jasno- lub ciemnozielona. Warto jednak wspomnieć, że potrafi ona zmieniać odcień zieleni od niemal żółtozielonego po szarozielony. Barwa zależy od natężenia światła, nastroju oraz stanu zdrowia jaszczurki. W nocy podczas snu, jaszczurka przyjmuje swój „naturalny” odcień. Poprzez tułów i początkową cześć ogona biegnie rząd ukośnych, turkusowych pasów. Dalsza część ogona przechodzi w jasny brąz urozmaicony ciemnobrązowymi pierścieniami. U agamy błotnej występuje zjawisko tzw. międzykręgowej pseudoautotomii (ogon pęka pomiędzy kręgami, a nie „na kręgu” jak w klasycznej autotomii). Oznacza to, że w razie mechanicznego uszkodzenia ogona, utracona część zostaje zastąpiona nowym, który jednak różni się od pierwotnego. Zastępuje go „chrzestny pręt”. Początkowo odrastający ogon ma charakterystyczne czarne zabarwienie, jest gładki, pozbawiony łusek. Z moich obserwacji wynika, że regeneracja nie następuje tylko po kilkucentymetrowych ubytkach. Głowa jest duża, trójkątna, ze stosunkowo dużymi oczami. Na jej szczycie znajduję się tzw. oko ciemieniowe. Podgardle jasnoniebieskie, pomarańczowe lub czerwone (zwykle tylko u samców), czasem nawet przechodzące w fiolet. Białe okolice warg urozmaicone są akcentami różowymi. Od otworu usznego do oka biegnie charakterystyczna ciemna smuga. Kończyny dobrze umięśnione, palce zaopatrzone w ostre pazurki. W dobrych warunkach hodowlanych może dożyć 15 lat, a nawet i więcej. 

Jest też dość wrażliwą jaszczurką na błędy hodowcy. Z charakteru są ruchkiwe i uwielbiają skakać. Dlatego należy zbudować im obszerne terrarium. Często agamy zwłaszcza młode ocierają pyski o szybę lub namiętnie kopią psując wystrój terrarium. Młode zrobią wszystko żeby się wydostać. Żeby tego uniknąć trzeba po prostu zbudować większe terrarium i dać więcej gałęzi i roślin, żeby jaszczurka miała inne zajęcie.

Agamy te można trzymać wraz z Legwanami Zielonymi. Mają podobne wymagania, ale różnią się miejscem występowania i wymogami żywieniowymi. Legwan preferuje rośliny, a Agama pokarm zwierzęcy. Dla takich dwóch gatunków powinnio być spore terrarium i kilka miejsc to wygrzewania się.

Agamy przejawiają ciekawe zachowanie w grupie, to też powinno się trzymać parę osobników np. samca i dwie samice. W terrarium nigdy nie łąaczymy dwóch samców, ponieważ się zamęczą nawzajem. Jeżeli planujemy hodowle to tak jak napisałam 1 samiec i 2 samice. Jaszczurki te często się rozmnażają w ciągu roku i takie gody mogą wykończyć jedną samice zalotami samca.

• Wymiary terrarium
Minimalne wymiary terrarium dla pojedynczego osobnika powinny wynosić: 120cm x 80cm x 150cm, natomiast dla pary lub samca i dwóch samic: 150cm x 80cm x 170cm (długość x szerokość x wysokość). Są to wymiary dla osobników dorosłych. Młode powinny być trzymane w odpowiednio mniejszych zbiornikach. Świeżo wyklute młode możemy trzymać przez krótki okres w terrarium o wymiarach 60cm x 40cm x 40cm. Pojedynczej jaszczurce starczy ono do osiągnięcia ok. 30cm. Agamie mierzącej 35-45cm wystarczy terrarium o rozmiarach 80cm x 50cm x 60cm, natomiast większe osobniki należy umieścić w terrarium docelowym. Agama błotna to typowa jaszczurka nadrzewna, a więc ważne jest by terrarium nie było zbyt niskie. Powierzchnia dna jednak nie jest bez znaczenia. To tam będzie znajdować się basen, tam zazwyczaj będzie dochodzić do kopulacji i to tam będą składane jaja. Wymiary podane przeze mnie jako minimalne spełniają to zadanie, ale nie należy zapominać o tym, że im terrarium jest większe tym lepiej. Zasada ta dotyczy dorosłych osobników.
• Warunki w terrarium
Agama błotna jak każdy gad jest zmiennocieplna, a więc jej zdrowie i rozwój zależą od temperatury. W dzień powinna ona wynosić 27-30°C, a pod promiennikiem ciepła ok.32-34°C. W nocy temperatura musi być niższa i wynosić od 17- 24°C. Ogrzewanie nocne w większości przypadków nie będzie potrzebne. Do ogrzania terrarium w dzień, najlepsze bo i najbardziej naturalne będą żarówki, najlepiej lustrzanki tak zainstalowane, aby jaszczurka nie miała do nich dostępu i nie uległa poparzeniu. Kable oraz maty grzewcze umieszczone w podłożu to złe rozwiązanie. Emitowane przez nie ciepło będzie wabić jaszczurkę na dno terrarium z dala od źródła promieniowania UVB, o którym opowiem w dalszej części. Agama błotna wymaga dość znacznej wilgotności powietrza. W dzień 70-80%, w nocy nawet 80%-90%. Tak wysoką wilgotność w terrarium będzie zapewniał umieszczony w nim basen, wilgotne podłoże oraz codzienne (2-3 razy na dzień) zraszanie zbiornika. Wodospady, urządzenia generujące parę, czy też systemy zraszające również będą doskonałym rozwiązaniem. Ciepłe i wilgotne terrarium musi mieć stały dostęp do świeżego powietrza, co zapewni podwójna wentylacja umieszczona w dolnej i druga w górnej części terrarium. Ułożone równolegle (nie bezpośrednio na przeciw) otwory wentylacyjne oraz żarówki grzewcze ogrzewające powietrze zapewnią jego cyrkulację w zbiorniku. Zapobiegną, więc rozwojowi pleśni i tym samym wielu komplikacjom zdrowotnym gada.

Oswajanie

Jaszczurki nabyte od hodowcy, bądź od dobrego sklepu zoologicznego są łatwe do oswojenia. Gdy zakupimy jaszczurkę dajemy jej parę dni do zapoznania się z nowym mieszkaniem. Jeżeli jaszczurka nie ucieka panicznie możemy bez problemu wziąść ją na ręce. Ale pamiętaj, że niezawacha się ona zeskoczyć, więc musisz ją stale pilnować. Młode osobniki można puszczać na spacery po pokoju tylko pod nadzorem właściciela. 

Żywienie

Agamy żywią się owadami takimi jak : świerszcze, karaczany,szarańcze i szczurze noworodki. Owady dodatkowo posym wapniem w pudrze [ lub włóż do pojemnika z wapniem i je w tym trochę poturlaj]. Nie należy karmić ich zbyt często larwami mączniaka gdyż są zbyt tłuste, a larwy mogą pogryść układ trawienny. Możemy je podawać jako niewielki dodatek, ale pod warunkiem, że utniesz im główki.

Moja Agama:

 

 

Wij Olbrzymi

Archispirostreptus Gigas


Jeden z najłagodniejszych i popularniejszych stawonogów w hodowli. Dożywa ok 10 lat. Do obrony używają śmierdzącej wydzieliny, która oślepia i szczypie skórę drapieżnika. Dla człowieka zostawia trochę plam. Chyba, że ktoś ma uczulenie.


Występowanie: Ameryka Środkowa i Południowa, Afryka oraz południowo-wschodnia Azja.

Temperatura, wilgotność i Terrarium:

Gatunek ciepło i wilgociolubny, optymalna temperatura w dzień to 30°C, w nocy może nieznacznie spadać. wilgotność na poziomie powyżej 70%, możemy ją utrzymywać codziennie spryskując terrarium, bądź postawiwszy miseczkę z wodą blisko źródła ciepła.  Terrarium duże, ale nie wysokie. Długość ok 60 cm, wysokość 35cm. Jako podłoże torf, ziemia kwiatowa, torf zmieszani z odrobiną piasku. Podłoże o wysokości ok 10 cm. W terrarium umieszczamy mech, trochę kory i gałęzi. 


Pokarm: Żywią się gnijącą materią w podłożu lub na nim. W hodowli karmimy różnymi roślinami : banany, pieczarki, pomidor, jabłka, marchew, ogórki itp. Od czasu do czasu coś gnijącego : martwy świerszcz lub mysi osesek czy też mysz. To zależy jak komu będzie zapach zgnilizny przeszkadzał ;)


Rozmnażanie
Osiągają dojrzałość płciową po 4-5latach.
U krocionogów możemy bardzo łatwo rozpoznać płeć; wystarczy delikatnie podnieść z głowę i początkowe segmenty osobnika i go odwrócić do góry nogami, Na siódmym segmencie samce mają przekształcone odnóża w tzw. gonopody - narządy kopulacyjne, samice mają w tym miejscu odnóża kroczne. Samca poznamy właśnie po tej 'przerwie' w nogach, samice jej nie mają.
Przy komfortowych warunkach i po pewnym czasie para krocionogów zainteresuje się sobą. Dochodzi w tedy do gry miłosnej, która kończy się długą kopulacją. Po pewnym czasie samica składa jajeczka do ziemi, nie opiekuje się nimi. Następnie znowu po upływie pewnego czasu wykluwają się młode


Ciekawostki:

• Epibolus tanganyicense, olbrzymi wij ze wschodniej Afryki, potrafi rozpryskiwać obronną na odległość 40 cm
• Młode wije mają ciało podzielone tylko na cztery lub pięć segmentów, których przybywa po linieniu
• Toksyny wydzielane przez niektóre wije mają podobny skład chemiczny do leków, stosowanych dla odprężenia i relaksu.
• W Malezji używano wydzieliny wija olbrzymiego jako trucizny w połączeniu z "żółcią ropuchy i wrony". Taki napar wywoływał u ofiar krwawy kaszel, utratę świadomości i śmierć.

Na podstawię terrarium.com.pl i mojej książki

Fot.

Biologia

Gady to gromada kręgowców której największy rozkwit przypadł na erę mezozoiczną, z 18 rzędów gadów obecnie żyją tylko cztery, pozostałe wymarły w końcu ery mezozoicznej. Współczesne gady należą do czterech rzędów: żółwie, krokodyle, hatterie i gady łuskonośne, które dzielą się na dwa podrzędy: jaszczurki i węże, łącznie współcześnie żyje do 7000 gatunków.
Skóra gadów jest sucha, z małą ilością gruczołów, pokryta jest rogowymi łuskami. Współczesne gady są zwierzętami zmiennocieplnymi (temperatura ich ciała jest zależna od temperatury otoczenia), natomiast stałocieplnymi były prawdopodobnie niektóre kopalne gady naczelne: pterozaury i dinozaury. Są zwierzętami, w przeważającej liczbie gatunków, lądowymi.
Zapłodnienie wewnętrzne, wykluwający się z jaja osobnik podobny jest do dorosłych, brak formy larwalnej. Jaja składane na lądzie są zabezpieczane przed wysychaniem i zaopatrzone w dużą ilość substancji odżywczych, z dwiema błonami płodowymi. Większość gatunków ma jaja otoczone pergaminowatymi osłonkami, u niektórych są twarde wapienne skorupki np.: u żółwi, krokodyli, gekonów. Gady należą do zwierząt wybitnie ciepłolubnych, najliczniej występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej.

Systematyka gadów nie jest ostatecznie ustalona. Serce zbudowane jest z dwóch przedsionków i komory podzielonej niepełną przegrodą z wyjątkiem krokodyli u których przegroda jest pełna. Gady są jajorodne i jajożyworodne, a nieliczne są żyworodne.

Węże

Węże (Serpentes) - podrząd gadów z rzędu łuskonośnych. Obejmuje 18 rodzin i ok. 2900 gatunków. Charakteryzują się wydłużonym, beznogim ciałem i aparatem szczękowym umożliwiającym niezwykle szerokie rozwarcie szczęk, a co za tym idzie połykanie ofiar w całości, brakiem błony bębenkowej i ucha środkowego. Liczba kręgów, które mają, podobnie jak warany, dodatkowe powierzchnie stawowe, może sięgać 400. Węże mają tylko jedno (prawe) płuco, wydłużoną wątrobę, nerki ułożone jedna za drugą. Mają dobrze rozwinięty narząd Jacobsona. Węże są grupą monofiletyczną.

Gady rozmnażają się płciowo, choć jeden gatunek Ramphotyphlops braminus rozmnaża się partenogenetycznie.

Węże są mięsożerne. Połykają ofiary w całości, mimo że często wielokrotnie są one większe od samego węża. Połykanie polega na nasuwaniu się węża na swoją ofiarę. Jest to możliwe dzięki bardzo ruchliwej trzewioczaszce oraz specyficznemu ułożeniu podskórnych naczyń krwionośnych, które tworzą sieć zmieniających kształt rombów.

Wśród węży występują gatunki jadowite. Szacuje się, że stanowią one od 10-25% wszystkich gatunków węży. Różnice w szacunkach pochodzą stąd, że niektóre węże uważa się za tzw. warunkowo jadowite (zęby jadowe położone w tyle szczęki, płytkie ukąszenie nie wprowadza więc jadu). Jad węży wytwarzany jest w specjalnym gruczole i spływa do ostrych zębów jadowych, którymi zwierzę uśmierca ofiarę.

Istnieją 4 typy uzębienia związane z typem aparatu jadowego (lub jego brakiem):

Aglypha - brak zębów jadowych. Występuje u większości węży. Węże o takim uzębieniu są w ogromnej większości niejadowite, istnieją jednak wyjątki. Niektóre jadowite Aglypha mają w tylnej części szczęki powiększone zęby. W odróżnieniu od zębów jadowych innych węży nie mają jednak żadnego rowka, a jad spływa po powierzchni zęba. Jedynym wężem z tej grupy, którego jad może być śmiertelny dla człowieka jest zaskroniec tygrysi (Rhabdophis tigrinus). Odnotowano kilka poważnych przypadków (w tym przynajmniej jeden śmiertelny) związanych z ukąszeniem przez ten gatunek. Aby ukąszenie było niebezpieczne konieczny jest jednak głęboki uchwyt, gdyż jad spływa po jedynie tylnych zębach, stąd nie każde ukąszenie kończy się wprowdzeniem jadu.

Opisthoglypha - spotykany u niektórych przedstawicieli połozowatych (ok. 30% gatunków tej rodziny). Umieszczone w tyle zęby jadowe zaopatrzone są w jedną lub więcej rynienek. Podobnie jak jadowite Aglypha węże te dla człowieka mogą być niebezpieczne jedynie gdy dosięgną ciała zębami jadowymi. Niekiedy Opisthoglypha i jadowite gatunki Aglypha traktuje się jako jedną kategorię. Większość węży o uzębieniu Opisthoglypha nie jest niebezpieczna dla ludzi. Ich jad wywołuje zazwyczaj objawy lokalne, a w cięższych przypadkach gorączkę i zawroty głowy. Jedynie 2 gatunki posiadają silny jad, powodujący ukąszenia śmiertelne dla człowieka. Są to dysfolid (boomslang) Dispholidus typus (najsilniejszy jad) oraz przedstawiciele rodzaju Thelotornis kirtlandi.

Proteroglypha - spotykany u zdradnicowatych i węży morskich. Krótkie zęby jadowe z przodu, zaopatrzone w rynienkę.

Solenoglypha - spotykany u żmijowatych i grzechotnikowatych. Zęby jadowe z przodu. Składają się przy zamykaniu pyska, mogą więc być dość długie. W zębie znajduje się kanalik, którym spływa jad.

   

  

I jeszcze trochę o dusicielach

Dusicielowate, dusiciele (Boidae) – rodzina węży, które zabijają swoją ofiarę poprzez jej uduszenie.

Charakterystyka

Dusiciele posiadają szczątkowy pas miednicowy, bardzo silnie zredukowane kończyny tylne i dobrze rozwinięte płuca. Ich oczy mają pionową źrenicę. Czaszka charakteryzuje się dużą ruchomością kości, zwłaszcza szczęk, co umożliwia szerokie otwieranie paszczy. Kości są połączone długimi ścięgnami.

Systematyka

Tradycyjnie do tej rodziny zaliczano 5 podrodzin obejmujących ponad 20 rodzajów węży:
boa (Boinae) (m. in. boa dusiciel czy anakonda zielona)
pytony (Pythoninae) (m.in. pyton tygrysi czy pyton siatkowany)
Bolyeriinae
Erycinae
Loxoceminae

Jaszczurki

Jaszczurki (Lacertilia, dawniej Sauria) – grupa gadów łuskonośnych obejmująca czworonożne lub beznogie zwierzęta lądowe o wydłużonym ciele, oczach posiadających powieki, mocnych szczękach i diapsydalnej czaszce. Występują na wszystkich kontynentach poza Antarktydą oraz na wielu wyspach oceanicznych. Są najliczniejszą grupą gadów obejmującą ponad 4000 gatunków.

Opis

Typowa jaszczurka ma ciało wydłużone zakończone różnie wykształconym ogonem. Autotomia (odrzucenie i regeneracja) ogona w różnym stopniu rozwinięta za wyjątkiem: waranów, agam, kameleonów, heloderm i niektórych legwanów. Kończyny pięciopalczaste, dobrze wykształcone jednak u wielu gatunków istnieje tendencja do redukcji kończyn. Kości żuchwy mocno zrośnięte, wobec czego mogą miażdżyć pokarm. Wszystkie uzębione o osadzeniu akro- i pleurodontycznym (patrz gady). Brzuszna strona pokryta kilkoma wzdłużnymi rzędami tarczek lub łusek. Większość gatunków jest jajorodna. Liczba jaj w złożeniu jest zależna od gatunku oraz od rozmiaru i kondycji fizycznej samicy. Helodermowate są jadowite.
Rozmiary
Długość od ok. 3 cm do ok. 3,5 m
Masa ciała do 150 kg.

Systematyka

Tradycyjnie jaszczurki klasyfikowane są w randze podrzędu Lacertilia. Nie jest to jednak klasyfikacja powszechnie akceptowana. Istnieją tendencje do podziału grupy według linii ewolucyjnych. Poniżej przedstawiono klasyfikację biologiczną prezentowaną przez ITIS:

Podrząd Autarchoglossa
Anguidae - padalcowate
Anniellidae - jaszczurki pierścieniowate
Cordylidae - szyszkowcowate
Gerrhosauridae - tarczowcowate
Gymnophthalmidae - okularkowate
Helodermatidae - helodermowate
Lacertidae - jaszczurkowate
Lanthanotidae - głuchoniowate
Scincidae - scynkowate
Teiidae - tejowate
Varanidae - waranowate
Xantusiidae - nocówkowate
Xenosauridae - guzowcowate

Podrząd Gekkota
Eublepharidae
Gekkonidae - gekonowate
Pygopodidae - płatonogowate

Podrząd Iguania
Agamidae - agamowate
Chamaeleonidae - kameleonowate
Corytophanidae - hełmogwanowate
Crotaphytidae - obróżkogwanowate
Hoplocercidae
Iguanidae - legwanowate
Leiocephalidae
Leiosauridae
Liolaemidae
Opluridae - madagaskarkowate
Phrynosomatidae - frynosomowate
Polychrotidae - długonogwanowate
Tropiduridae - lawanikowate

Anatomia [ później zajmę się tłumaczeniem]

 

Legwan Zielony

Opis : 


Legwan Zielony (iguana iguana) jest roślinożerną jaszczurką dorastającą do ok. 2 m z czego najwększa długość przypada na ogon. Występuje on w Ameryce Południowej. Żywi się roślinami, owocami i niektórymi owadami. Można go spotkać wysoko wśród koron drzew najczęściej nad zbiornikiem wody. Ma to szczególne znaczenie dla Iguany gdyż w razie zagrożenia wskakuje z drzewa do wody. Jest pięknie ubarwioną jaszczurką. Posiada różne odcienie zielieni oraz niebieskiego [ zależy od warunków i osobnika]. Rodzaj iguana obejmuje dwa gatunki
Legwan Zielony właściwy Iguana Iguana
Legwan Szlachetny Iguana Delicatissima

Iguana Iguana dzieli się jeszcze na dwa podgatunki:

Iguana Iguana Iguana zamieszkujący Kostarykę i północną Brazylię.
Iguana Iguana Rhinolopha obejmujący obszar południowego Meksku do północnej Kostaryki.

Oba podgatunki krzyżują się między sobą i są dostępne w hodowli jako Legwan Zielony. Czym odróżnić?

I.i. Iguana jest większy , a i.i Rhinolopha nieco mniejszy i na czubku nosa posiada dodatkowe dwa różki. 


Iguana Delicatissima [Legwan Szlachetny] jest najrzadszy w swoim rodzaju i nie ma go w hodowli gdyż jest pod ścisłą ochroną. Od Legwana właściwego różni się brakiem okrągłej łuski na worku podgardzielowym, oraz budową głowy

Tu poniżej przedstawiam samicę

     

Tu poniżej przedstawiam samca

  

Hodowla i Terrarium

Jeżeli jesteś początkująacym terrarystą i na start wybrałeł właśnie Ten gatunek jaszczurki to musisz dość poważnie to przemyśleć.

Jeżeli dostałeś "głupawki", bo zobaczyłeś legwana z zoo lub u jakiegoś hodowcy i nie masz zielonego pojęcia o terrarystyce to odradzam. Pozbieraj info o podstawowych rzeczach na temat terrarystyki.

Legwan ten jest dziki i czasami bywa też niebezpieczny. Dorosłe osobniki mogą złamać kość lub dotkliwie ugryść. Wiem to z własnego doświadczenia [ zdeformowany palec i blizna na policzku :D ] 

Należy przemyśleć czy będzie nas stać na utrzymanie i czy mamy dość miejsca. Terrarium dla dorosłego ma wymiary sporej szafy. Rozmiar terrarium dobieramy wg wielkości osobnika.

Nigdy nie umieszczaj młodego gada w terrarium o wymiarach do dorosłego osobnika, ponieważ oswojenie liczy się z cudem. 

Legwan z natury jest dość ciekawski. Z moich obserwacji wynika też, że są trochę nieuważne np. mój Legwan próbował wspinać się po kablu od ładowarki lub  w terrarium z dużej wysokości zeskakuje prosto do basenu, wylewając całą jego zawartość [ mam 3letniego gada więc jest spory ] lub podczas wspinaczek niezauważa Agamy Błotnej i czasami nawet się na niej położy.

Parametry terrarium

Temperatura:

Dzień : od 25 do 30 stopni, w cieplejszym miejscu 35 stopni

Noc: do 24

Wilgotność : 80%

Wymiary: Dla młodego osobnika wystarczy akwarium 200l

Terrarium najlepiej budować ze szkła, ponieważ jest łatwiej zachować czystość i efektowniej wygląda. Kąty najlepiej zabezpieczyć silikonem akwarystycznym. Zapobiegnie powstawaniu pleśni. Na dnie umieszczamy kabel grzewczy. Ja zabezpieczam go płytkami ceramicznymi, a następnie sypie włókno kokosowe. Bardzo ważny jest basen [ dobrze się spisze duża kuweta dla kotów], gdyż jaszczura wydaje w nim kał i pomaga w utrzymaniu wilgotności. W nim mocujemy grzałkę akwarystyczną na temp. 25 stopni. Następnie wstawiamy konar i pnie oraz sztuczne rośliny.

Bardzo ważna jest świetlówka UV . Kupimy ją w sklepie zoologicznym. Montowanie typowej świetlówki nic nie da ponieważ ona nie emituje promieni słonecznych, które pomagają w produkcji witaminy D3 w organizmie jaszczurki. Montujemy też żarówkę grzewczą w odległości co najmniej 25cm od jaszczurki. Raz dziennie zraszaj terrarium zraszaczem do kwiatów. Za każdym razem gdy Legwan zostawi kupkę w basenie należy wymienić natychmiast wodę.

Żywienie:

TUTAJ jest dokładny opis żywienia jaszczurki:

http://www.legwanzielony.com/index.php?page=zywienie

Oswajanie:

Gdy zakupimy jaszczurkę importujemy ją do terrarium i pozwalamy się jej zapoznać z nowym otoczeniem. Przez pierwsze dni dajemy maluchowi spokój i wykonujemy ostrożne ruchy podczas prac w terrarium. Gdy gadziątko przestanie panicznie uciekać na nasz widok [ co to nastąpi po miesiącu mocnej cierpliwości] możemy spróbować nakarmić go z ręki. Najlepiej żeby to był pierwszy posiłek dnia i gdy jaszczurka się wygrzeje. Ostrożnie podajemy pokarm i najlepiej nie patrztyć młodemu w oczy. Jeżeli jaszczurka spokojnie przyjmie pokarm i za każdym razem gdy będziesz ją karmić będzie ona coraz spokojniejsza możesz spróbować wziąść go na rękę. Ja stosowałam taką zabawę. Pod osłoną pokarmu [ np. pod gałązką kopru] podprowadzamy dłoń. Gdy legwan się zbliży żeby zjeść, delikatnie odsuwamy pokarm w naszym kierunku. Gdy jaszczurka będzie szła za nim, delikatnie podstaw dłoń pod gada. Pozwól mu połazić po sobie. Stój zdala od miejsc na które gadzinka mogłaby wskoczyć. Z czasem gad pozwoli brać się na ręcę bez żadnych sztuczek. 

Foty mojego gada:

  

  

Na spacerze po pokoju